MUZEUM HISTORII POLSKI - WYSTAWA
ARCHITEKTURA: WWAA
2018 WARSZAWA

W przestrzeni wystawy eksponaty wolnostojące sąsiadują z tymi zamkniętymi w gablotach. Każdy z nich zasługuje na uwagę, a tej nie wolno uzyskać kosztem innych wystawionych dzieł. Pojawia się więc potrzeba ścisłej kontroli nad precyzyjnym kierowaniem strumieni światła oraz jego natężeniem na powierzchniach eksponatów. Rozważanie oświetlenia każdego eksponatu z osobna mija się więc z celem, projektant powinien raczej dążyć do tego, by efekt jego pracy był odbierany jako kompozycja. Paradoksalnie jednak, najważniejsze nie jest jak najlepsze wyeksponowanie zbiorów, lecz zapewnienie im maksymalnego bezpieczeństwa. Jak wiadomo każdy rodzaj światła zmienia strukturę wystawianych przedmiotów, więc niekiedy cenny starodruk musi chronić półcień, a rzęsiście oświetlony może być jedynie jego opis.

Poniżej dwa sposoby iluminacji pnia ponad tysiącletniego dębu. W zależności od użytego sposobu świecenia podkreślamy raz kształt, a raz teksturę eksponatu. Pomnik konny husarza może być postrzegany bez kontekstu albo przeciwnie, na tle otoczenia jeźdźca  z jego czasów. Dalej widzimy rekonstrukcję jednej z wnęk Villi Regii. Dzięki użyciu kilku projektorów świecących pod różnymi kątami wydobywamy obłość jej górnej części. Sama Villa iluminowana z zewnątrz lub z wewnątrz staje się raz dwuwymiarowa, a raz pełna przestrzeni. Pusty kartusz nad podwójną kolumną, jedna z nielicznych pozostałości budowli wydobytych z nurtu Wisły zasługuje na własną scenę, na wydobycie jej spośród ciemności plamą ciepłego światła.