PAŁAC BRZUCHACZY
ARCHITEKTURA: MARTIN FRANTZ (1728)
2015 CHRÓSTNIK

Barokowa rezydencja w Chróstniku została wzniesiona w latach 1723-28 w wyniku modernizacji renesansowego dworu otoczonego fosą, należącego do rodu von Brauchitsch. Zleceniodawcą przekształcenia był Georg Karl von Haugwitz, a twórcą projektu prawdopodobnie Martin Frantz. Został przebudowany w połowie XIX wieku oraz w neobarokowym stylu w latach 1905-07 przez wrocławskiego architekta Karla Grossera.

Bogata architektura pałacu oparta jest na różnorodnych kompozycjach symetrycznych. Partia centralna wykończona jest ozdobnym szczytem i bocznymi spływami oraz wazonami. Całość tej części pałacu charakteryzuje się bogatym wystrojem i formą detali architektonicznych jak balustrady tarasu, pilastry, gzymsy, kartusz i fantazyjnie wygięte obdasznice. Symetryczny układ fasady centralnej podkreśla podjazd, ujęty balustradą i kamiennymi barokowymi latarniami.

Rekonstruowany obecnie obiekt objęty jest ochroną konserwatorską, w związku z czym obowiązują restrykcyjne zasady dotyczące m.in. rozmieszczenia opraw oświetleniowych oraz ogólnego charakteru iluminacji. Uzgodniono, że oświetlenie budynku będzie podkreślać jego tektonikę i naturalną urodę, a iluminacja będzie stonowana, bez nadmiernego zalewania obiektu światłem oraz zbytniego kontrastu. Opraw nie można umieszczać na elewacjach budynku, ani na wolnostojących słupach, a jedynie na terenie wokół pałacu, na tarasach budynku, na dachach budynków towarzyszących i w kamiennych latarniach mostów i w strefie podjazdu.

Uzyskany efekt wpisuje się w charakter i wysoką kulturę prowadzonej rekonstrukcji, a subtelna iluminacja budynku nie konkuruje z wyrafinowaną architekturą pałacu.